De wrattenbijter is een forse sabelsprinkhaan met een vlekkerig groene of bruine kleur. De naam is afgeleid van het al door Linnaeus gesignaleerde gebruik van Zweedse boeren om de dieren wratten te laten afbijten. In West- en Midden-Europa is de soort sterk achteruitgegaan en ook in Nederland resteren nog slechts enkele kleine populaties. De voorkeursbiotoop bestaat uit open grazige heide. De eieren worden afgezet op zandige plaatsen en komen meestal na twee overwinteringen uit, onder ongunstige omstandigheden echter soms pas na acht winters. Zonder stringente beschermingsmaatregelen zal deze soort binnenkort uit ons land verdwenen zijn.
Update (10-8-2015) Recentelijk is de wrattenbijter alleen nog waargenomen bij Nijmegen. De laatste waarneming van het Drongelens Kanaal is van 1998 en van de Hoge Veluwe van 2012 (Bakker et al. 2015).
Bron
Auteur(s)
Willemse, L.P.M., Wingerden, W.K.R.E. van, Kleukers, R.M.J.C., Nieukerken, E.J. van, Odé, B.
Publicatie
- Kleukers, R.M.J.C., E.J. van Nieukerken, B. Odé, L.P.M. Willemse & W.K.R.E. van Wingerden 1997. De sprinkhanen en krekels van Nederland (Orthoptera). Nederlandse Fauna 1: 1-415. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij, uropean Invertebrate Survey - Nederland.