In Nederland heeft de soort zich (nog) niet blijvend gevestigd in natuurgebieden. In landen waar dit wel het geval is toont de soort zich vanwege haar sterke vegetatieve vermeerdering een geduchte concurrent voor de inheemse flora. Er is aangetoond dat de boom stoffen afscheidt (met name ailanthone) die remmend werken op de groei en ontwikkeling van sommige plantensoorten (allelopathie). Contact met het plantensap van de boom kan bij daar voor gevoelige personen een allergische reactie (dermatitis) oproepen.

De boom ontwikkelt een uitgebreid wortelgestel dat schade kan toebrengen aan rioleringen (en andere leidingen), aan funderingen en aan het wegdek. Deze eigenschap en het feit dat de boom tijdens de bloei een onaangename geur verspreid heeft er toe geleid dat de boom als stadsboom nu niet meer zo populair is.

De plant is resistent tegen vele vormen van luchtverontreiniging (alleen niet tegen ozon) en is daarom uitermate geschikt voor aanplant in verontreinigde gebieden. Vanwege het uitgebreide wortelgestel is de boom ook wel aangeplant als erosiebesrijder. Het hout van Hemelboom is wat uiterlijk en eigenschappen betreft vergelijkbaar met essenhout en kan gebruikt worden voor o.a. meubels, verpakkingsmateriaal, papier, lucifers en brandstof. De bladeren kunnen dienen als voedsel voor zijderupsen. De Hemelboom geeft een smakelijke honing, mits men die voor consumptie enige tijd laat “rijpen”. In China worden extracten van verschillende delen van de boom gebruikt voor medicinale doeleinden en als herbicide.

Bron

Auteur(s)

Beringen, R.