Het vrouwtje van de blauwe metselbij is herkenbaar aan de blauwe metaalkleur en zwarte buikschuier. De soort is een cultuurvolger en is waarschijnlijk in het hele land aan te treffen. In stedelijke gebieden is de soort waarschijnlijk veel algemener dan de kaart aangeeft. De blauwe metselbij nestelt in allerlei bestaande bovengrondse holten, zoals in hout, stengels en ook in nestblokken. Broedcellen en sluitprop van het nest bestaan uit gekauwd plantenmateriaaI. Malyshev (1937) beschrijft enkele gevallen waarin meerdere vrouwtjes hun cellen in een ruimte met een gemeenschappelijke ingang maakten, wat lijkt op primitief sociaal gedrag. Het is een beperkt polylectische soort, met voorkeur voor vlinderbloemen (Fabaceae) en lipbloemen (Lamiaceae). Broedparasieten zijn detubebij Stelis ornatula en de knotswesp Sapyga quinquepunctata. In het buitenland ook de goudwesp Chrysura radians. Benno (1948) ving een gynandromorf, dat is een exemplaar dat bestaat uit vrouwelijke en mannelijke lichaamsdelen. De soort is partieel bivoltien.
Bron
Auteur(s)
Peeters, Th.M.J., Raemakers, I.P., Smit, J.
Publicatie
- Peeters T.M.J., I.P. Raemakers & J. Smit 1999. Voorlopige atlas van de Nederlandse bijen (Apidae). European Invertebrate Survey - Nederland, Leiden.