Deze brede doornsprinkhaan dankt zijn wetenschappelijke naam aan de twee dikke vlekken die meestal op het halsschild aanwezig zijn. In Nederland is de soort alleen van een beperkt aantal vindplaatsen op de Veluwe bekend. De laatste exemplaren werden in 1975 bij Assel gevonden, zodat we het bosdoorntje nu als uitgestorven moeten beschouwen. Doornsprinkhanen zijn echter moeilijk te vinden omdat ze geen geluid maken. Daarom blijft het mogelijk dat er nog populaties ontdekt kunnen worden.
Bron
Auteur(s)
Wingerden, W.K.R.E. van, Willemse, L.P.M., Odé, B., Nieukerken, E.J. van, Kleukers, R.M.J.C.
Publicatie
- Kleukers, R.M.J.C., E.J. van Nieukerken, B. Odé, L.P.M. Willemse & W.K.R.E. van Wingerden 1997. De sprinkhanen en krekels van Nederland (Orthoptera). Nederlandse Fauna 1: 1-415. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij, uropean Invertebrate Survey - Nederland.