In Nederland bloeit de plant van juni tot september. De planten sterven hier in de herfst af.

Waterhyacint verspreid zich voornamelijk vegetatief. Uit okselknoppen aan de stolonen ontstaan nieuwe bladrozetten. Zodra deze dochterplanten wortels hebben gevormd vergaan of breken de stolonen, waardoor de jonge exemplaren los komen van de moederplant. Onder gunstige omstandigheden kan het aantal exemplaren in 1-3 weken verdubbelen. In Spanje is waargenomen dat de oppervlakte die door Waterhyacint bedekt werd in 4 weken met een factor 20 was toegenomen. Losgeraakte dochterplanten kunnen met de stroming van het water verspreid worden. In stilstaand water kunnen de planten door windkracht voortbewogen worden. Waterhyacint kan grote hoeveelheden zaden produceren, die tot wel 20 jaar kiemkrachtig blijven. In de aan poten of veren van waterwild aanwezige modder, kunnen de zaden over grote afstanden getransporteerd worden. 

Bron

Auteur(s)

Beringen, R.