De oorspronkelijk inheemse Zeeuwse 'platte' oester Ostrea edulis heeft eveneens een ongelijkkleppige schelp met een ruwe bolle linkerklep met golvende radiale ribben en een platte, met schilferige lamellen bedekte rechterklep. De vorm is echter duidelijk meer rond, ovaal of peervormig, terwijl de Japanse oester duidelijk langwerpig is. Het kommavormige spierindruksel is, evenals de rest van de binnenzijde, wit, hoogstens lichtroze. De Zeeuwse oester kan in wilde vorm uitgroeien tot ruim 22 cm, oesters voor consumptie worden gewoonlijk geoogst bij afmetingen van ca. 10 cm. Inmiddels is de wilde platte oester door overbevissing verdwenen en wordt alleen plaatselijk, vooral in de Grevelingen, nog gekweekt. Op de bekende binnen- en buitendijkse oesterputten in Yerseke worden tegenwoordig meer Japanse dan platte oesters gekweekt. De oesters die vroeger vaak aangeduid werden met de naam 'Portugese oester' Crassostrea angulata lijken qua uiterlijk sterk op de Japanse oester; de kleur van de schelp en het spierindruksel aan de binnenzijde van angulata zouden echter dieper paars zijn (Moerdijk 1986) en ook de ribben op de bolle klep van C. angulata zouden iets hoekiger zijn en minder in aantal. Portugese oesters zijn in het verleden meermalen ingevoerd voor consumptiedoeleinden (onder meer in Zeeland en op enkele plaatsen in het Duitse Waddengebied). De betreffende dieren bleken echter erg vatbaar voor ziekten en lage watertemperaturen. De later op veel plaatsen uit het Pacifische gebied ingevoerde 'Japanse oesters' hadden deze nadelen niet. Doordat zowel Crassostrea gigas als C. angulata in Europa (Portugal, Frankrijk) lange tijd naast- en door elkaar werden gekweekt, is een 'mengvorm' ontstaan, waardoor het vrijwel onmogelijk is te bepalen welke soort een 'langwerpige Europese oester' is. Tegenwoordig worden alle 'creuses' gezien als C. gigas. De 'echte Portugese oester' zou niet meer langs de zuidoostelijke Noordzeekust voorkomen (Wolff 2005).

Bron

Auteur(s)

Gittenberger, A., Gmelig Meyling, A.W.