De zonnebaars wordt wereldwijd gezien als één van de invasieve vissoorten met de grootste nadelige ecologische gevolgen (Casal 2006). Door zijn roofzuchtige karakter en opportunistische voedselkeuze, gecombineerd met het voorkomen in hoge dichtheden, oefent de zonnebaars een grote invloed uit op inheemse fauna van geïsoleerde wateren. Van Kleef et al. (2008) stelden vast dat de dichtheid van macrofauna 80% lager is in geïsoleerde wateren waar de zonnebaars voorkomt. In het Rauwven wordt de achteruitgang van amfibieën, en het verdwijnen van de knoflookpad in het bijzonder, geweten aan de in zeer hoge dichtheid aanwezige zonnebaars (Bosman 2003, 2005). In Spanje werd vastgesteld dat naast diverse soorten macrofauna ook eieren van vissen worden gegeten (Garcia-Berthou & Moreno-Amich, 2000). Zonnebaars vormt een prooi voor grotere carnivore vissen zoals snoek, baars en snoekbaars (Froese & Pauly 2009).

De zonnebaars kan hybridiseren met andere soorten van het geslacht Lepomis. Dit leidt tot snelgroeiende, steriele mannelijke hybriden (Moyle 1976).

De zonnebaars is drager van uitheemse parasieten. De exacte identiteit daarvan en de mogelijke gevolgen voor inheemse fauna zijn echter nog niet bekend (Sterud & Jørgensen 2006).

Bron

Auteur(s)

Spikmans, F.