Inventarisatie

De soort laat zich op muren vrij gemakkelijk tellen wanneer de dieren voor hun holletjes liggen te zonnen. Op het spoor zijn de dieren lastiger waar te nemen. ’s Morgens worden eerst de dieren op de op het oosten en zuiden gerichte muren actief. Pas vanaf het begin van de middag begint er op de op het westen gerichte muren activiteit te komen. Op een afstand van een paar meter worden de muren ‘op het oog’ onderzocht op de aanwezigheid van muurhagedissen. Soms kan een verrekijker hulp bieden, voor bijvoorbeeld geslachtsbepaling. Wanneer de dieren in de vegetatie jagen zijn ze moeilijker op te sporen. Bij de gestandaardiseerde tellingen in Maastricht worden de gevonden muurhagedissen op kaart ingetekend of met gps geregistreerd, uitgesplitst in adulte vrouwtjes, adulte mannetjes, subadulten en juvenielen. Dubbeltellingen worden vermeden, door de dieren zo weinig mogelijk op te jagen. De twee populaties van de Hoge en de Lage Fronten zijn onderverdeeld in verschillende deelpopulaties. Er wordt naar gestreefd de belangrijkste deelpopulaties minimaal 15 keer per jaar te tellen. De nadruk van de tellingen ligt op de perioden maart tot en met oktober. Als vooronderstelling geldt dat er in de loop van het seizoen tussen de verschillende deelpopulaties geen uitwisseling plaatsvindt. Op deze wijze kunnen de verschillende deelpopulaties onafhankelijk van elkaar geteld worden. De omvang van een deelpopulatie wordt aan het eind van het seizoen bepaald door een sommatie van het hoogste aantal op een dag waargenomen vrouwtjes, mannetjes, subadulten en juvenielen (Feenstra 1998, Moors & Crombaghs 2001, Verheggen 1997).

Bron

Auteur(s)

Frissen-Moors, C.M.M. , Tilmans, R.A.M.

Publicatie

• Creemers, R.C.M. & J.J.C.W. van Delft 2009. De amfibieën en reptielen van Nederland. Nederlandse Fauna 9. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.