Overslaan en naar de inhoud gaan

Amerikaanse stierkikker Lithobates catesbeianus

Foto: Jelger Herder

Indeling

Ranidae [familie]
Lithobates [genus] (1/1)

In de literatuur wordt regelmatig melding gemaakt van een groot aantal vindplaatsen in de Povlakte in Italië (Albertini & Lanza 1987). Vaak werd daarbij gesuggereerd dat er geen inheemse amfibieën meer voor zouden komen ten gevolge van de vraatzucht van de Amerikaanse brulkikker. Op de meeste van deze plaatsen komen tegenwoordig geen Amerikaanse brulkikkers meer voor, maar nog wel inheemse groene kikkers (pers. obs. P. Veenvliet & J. Kus Veenvliet).

In de literatuur wordt regelmatig gemeld dat ze een negatief effect zouden hebben op populaties van groene kikkers, aangezien deze in dezelfde habitat voorkomen. Op grond van een onderzoek naar de maaginhoud van brulkikkers concludeert Laufer (2004) dat ze weliswaar groene kikkers eten, maar dat deze predatie waarschijnlijk geen effect heeft op de populatieomvang van groene kikkers. Uit laboratoriumonderzoek blijkt dat er sterfte optreedt onder larven van groene kikkers wanneer ze samen worden gehuisvest met brulkikkerlarven. Dit bleek onafhankelijk te zijn van de dichtheid aan kikkerlarven in de aquaria. Daarom wordt vermoed dat de brulkikkerlarven stoffen uitscheiden, die de ontwikkeling van andere kikkerlarven remmen en na verloop van tijd tot sterfte kunnen leiden (Laufer & Sandte 2004). Effecten van brulkikkers op inheemse amfibieën lijken dus vooral te worden veroorzaakt door de aanwezigheid van brulkikkerlarven en niet door adulte brulkikkers.

Brulkikkers kunnen drager zijn van Batrachochytrium dendrobatidis, een schimmelinfectie die in verband wordt gebracht met massale sterfte van amfibieën (Garneret al. 2005). Vanwege dit potentiële gevaar zijn de Vlaamse populaties in 2008 door RAVON en de Universiteit van Gent onderzocht op het voorkomen van deze schimmel. De schimmel is daarbij vastgesteld, wat de eerste waarneming van B. dendrobatidis in de vrije natuur in België betekende (A. Spitzen-van der Sluijs & F. Pasmans pers. med.).

Predatoren van volwassen exemplaren zijn niet beschreven in Europa. Als predator van larven is de blauwe reiger vastgesteld (pers. med. Robert Jooris). Larven van Amerikaanse brulkikkers blijken nauwelijks te worden gegeten door vissen (waarneming door diverse bezitters van tuinvijvers). In een experiment bleken baarsjes en een jonge snoek een voorkeur te hebben voor groene kikkerlarven boven Amerikaanse brulkikkerlarven (Jooris 2005).

Bron

Auteur(s)

Delft, J.J.C.W. van, Veenvliet, P.