In tegenstelling tot de gegevens uit Groot-Brittannië (Luff 1998) en Tsjechië en Slowakije (Hurka 1973), is het in Midden-Europa niet in de eerste plaats een soort van het heuvelland en de bergen. In het laagland van Noord- en Noordwest-Europa een xerofiele en thermofiele soort, vaak talrijk, soms zelfs dominant, in heiden, droge naaldbossen en kapvlakten (Bastiaens Et Al. 1980, Lauterbach 1964, Thiele 1977). Lindroth (1985) noemde ook het voorkomen na branden. In Drenthe vooral in mozaïekachtige heidevegetaties (Den Boer 1977, Van Essen 1993). Volgens Heitjohan (1974) in heiden met lichte struikvegetaties. De soort bevindt zich bij ons in een oecologische overgangssituatie. Verder naar het zuiden wordt hij steeds meer een echte bossoort (Gries et al. 1973). In Scandinavië bijna uitsluitend in droge zandige terreinen en met name karakteristiek voor Calluna-heiden, eventueel met een lichte naaldboomopslag. In West-Sauerland ook zeer algemeen op kapvlakten in bossen (Lauterbach 1964). In het middelgebergte in een aantal bostypen (Gries et. al. 1973), vooral op zuidhellingen. Ook voor Zwitserland gaf Marggi (1992) het beeld van een vrij eurytope soort van bossen en uiteenlopende open terreintypen, alpien tot aan de sneeuwgrens, soms langs kleine beekjes.

Vangpotten. Groep: A1 (164 series, 1.756 individuen). De hoogste dichtheden in heiden [1-5], de lichtere bostypen [16-18] en enkele typen cultuurland [12-13, 25-26]. Eurytopie: 6 (PRES= 0,45 en SIM = 0,75). Bodem: veen. Vocht: geen voorkeur. Begeleiders: Amara lunicollis 92,1% (27,2%), Pterostichus niger 90,3% (23,1%), Poecilus versicolor 90,3% (29,0%), Calathus melanocephalus 84,2% (15,8%), Pterostichus diligens 83,0% (32,3%), Oxypselaphus obscurus 70,9% (29,3%).

Bron

Auteur(s)

Turin, H.

Publicatie

• Turin, H. 2000. De Nederlandse loopkevers, verspreiding en oecologie (Coleoptera: Carabidae). Nederlandse Fauna 3: 1-666. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.