In Noordwest-Europa een zeer stenotope soort van zandige of grindachtige bodem, met name open heiden met een mozaïekachtige vegetatie van struikheide (Calluna vulgaris) en grassen (Lindroth 1974, 1986). Hier en daar ook in schrale graslanden en open naaldbossen. In België meer gevangen in 10x10 km-hokken met een zure bodem. In Fennoscandië vaak in de berkenzone in de bergen. In het noorden van Midden-Europa in het laagland, maar zuidelijker meer en meer in de bergen (Burmeister 1939). In Zwitserland van 1200 tot ca. 2100 m, met een optimum tussen de 1600 en 2000 m (Marggi 1992). De hoogste vondst aldaar van 2800 m. In de bergen op morene, tussen stenen en kiezel of op zandige plaatsen, vooral op de zuidelijk geëxponeerde bergtoppen.

Vangpotten. Groep: A1 (72 series, 533 individuen). De vangsten komen uit heideterreinen [1-2, 4-6], met het accent op de droge heiden en vegetaties met buntgras (Corynephorus canescens) [4-6]. Verder op open, venige of zandige plaatsen in cultuurlanden [13], en open plekken in bossen of bosaanplant [15-16, 18-19]. Nu en dan ook in kruidenrijke graslanden [25-26]. De vangst in binnenlands struweel is moeilijk in dit beeld te plaatsen. Eurytopie: 6 (PRES = 0,39 en SIM = 0,75). Bodem: zand en veen. Vocht: geen voorkeur. Begeleiders: Calathus melanocephalus/cinctus 93,2% (7,7%), Poecilus versicolor 90,4% (12,8%), Amara lunicollis 89% (11,6%), Notiophilus aquaticus 89% (16,1%), Poecilus lepidus 87,7% (20,3%), Calathus erratus 86,3% (10%), Pterostichus niger 79,5% (9%), Bradycellus harpalinus 76,7% (14,9%), Bradycellus ruficollis 72,6% (19,1%), Harpalus latus 72,6% (16,9%) en Pterostichus diligens 71,2% (12,3%)

Bron

Auteur(s)

Turin, H.

Publicatie

• Turin, H. 2000. De Nederlandse loopkevers, verspreiding en oecologie (Coleoptera: Carabidae). Nederlandse Fauna 3: 1-666. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.