Een soort van vrij schaduwrijke plaatsen op grindachtige of zandige bodem, vaak met enige bijmenging van klei (Lindroth 1974, 1986). In het noorden vooral in open loofbossen, met name in berkenbossen. In Midden-Europa ook in soms vrij vochtige gemengde bossen en naaldbossen (Barndt 1976, Barndt et al. 1991). In het zuiden van het verspreidingsgebied, zoals in Zwitserland, een subalpiene tot alpiene soort van beschaduwde plaatsen (Marggi 1992).

Vangpotten. Groep: B1 (123 series, 881 individuen). De vangsten komen vooral uit terreinen in de duinen, met een voorkeur voor de duinbossen en -struwelen [9-10]. Verder nog een opvallende score in het eiken-berkenbos [18]. Zeldzamer ook te vinden in opener, schrale terreinen zoals droge heiden [5-6] en schrale graslanden [11]. Eurytopie: 3 (PRES = 0,36 en SIM = 0,65). Bodem: zand. Vocht: 2. Begeleiders: Syntomus truncatellus 88,6% (35,5%), Amara communis 80,5% (14%), Amara convexior 75,6% (30,3%), Trechus quadristriatus 74,0% (20,2%) en Amara curta 72,4% (34,6%).

Bron

Auteur(s)

Turin, H.

Publicatie

• Turin, H. 2000. De Nederlandse loopkevers, verspreiding en oecologie (Coleoptera: Carabidae). Nederlandse Fauna 3: 1-666. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.