Hygrofiel, thermofiel. Op natte klei, leem of lemig zand met een ijle vegetatie, in het noorden van Europa vooral in terreinen aan de zeekust, zoals kwelders, tussen grassen (Lindroth 1974, 1986). Ook in het binnenland aan oevers van poelen en meren, meestal dicht bij het water. Op de Britse Eilanden zowel aan de kust als in het binnenland (Lindroth 1974). In Midden-Europa vooral langs rivieren, maar ook aan vlakke oevers van meren en langzaam stromende rivieren, doorgaans op zonnige plekken (Burmeister 1939, Marggi 1992). In de Jura tot ca. 1000 m hoog, maar in de Alpen lager. Vaak gevonden in rietafval (Phragmites australis). In Nederland op diverse plaatsen langs de Rijn in vangpotten in lichte bossen gevangen, op 200-300 m afstand van de uiterwaarden, zowel bij Wageningen (TH) als bij Doorwerth (HT). De betekenis van deze vangsten is echter nog niet geheel duidelijk. Mogelijk gaat het hier om migrerende dieren (vergelijk de bespreking van A. dolens op dit punt).

Vangpotten. Groep: H4 (139 series, 1.265 individuen). De vangsten komen uit een grote range van terreintypen, maar de hoogste scores zijn te vinden in de rietlanden [27-28], op drooggevallen bodem en oevers [30-32]. In mindere mate in een aantal andere terreintypen zoals vochtige heiden [2-3], natte bossen en struwelen [21-23], polders en kwelders [29, 33]. Klaarblijkelijk mijdt hij hoogveen [1], cultuurterreinen op zand [13-15], zware bossen [17, 19-20] en ook kalkgrasland [25]. Eurytopie: 7 (PRES = 0,67 en SIM = 0,81). Bodem: lemig zand. Vocht: geen voorkeur. Begeleiders: alleen Loricera pilicornis 72,9% (14,8%).

Bron

Auteur(s)

Turin, H.

Publicatie

• Turin, H. 2000. De Nederlandse loopkevers, verspreiding en oecologie (Coleoptera: Carabidae). Nederlandse Fauna 3: 1-666. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.