Voorkomen
| Status | Oorspronkelijk. Minimaal 10 jaar achtereen voortplanting. (1a) |
| Habitat | land |
| Referentie | Carabidae. In: Catalogus van de Nederlandse kevers (Coleoptera) |
| Expert | Turin, H. |
Areaal
West-Palearctische soort. In Europa loopt de noordgrens vanaf Zuid-Engeland via Midden-Duitsland naar Midden-Rusland. In Midden-Europa circumalpien. In het Mediterrane gebied onder meer in een groot deel van de Balkan verspreid, naar het oosten tot Klein-Azië, de Kaukasus, Kazachstan en Turkmenistan (Hieke & Wrase 1988). Areaalkarakteristiek: 4, Nederland: marginaal.
Verspreiding in Europa
In Nederland beperkt tot Zuid-Limburg. De laatste vangst in een groeve bij Cadier en Keer (1973) (AT). Tot kort daarvoor werd de soort nog geregeld gevangen op de Bemelerberg en de Sint-Pietersberg (tot 1967) (CB, PP). In vroeger dagen soms in aantal gevangen (o.a. Klynstra 1941). Op de Britse Eilanden zeer beperkt in Zuidoost-Engeland (Kent), laatste vangst in 1953, waarschijnlijk uitgestorven en derhalve als zeer bedreigd op de Rode Lijst (Hyman 1992, Luff 1998). Niet in Denemarken en Fennoscandië. Volgens Horion (1941) in Duitsland niet in Schleswig-Holstein en Mecklenburg-Vorpommern, slechts sporadisch ten noorden van de Rijn gevangen. Assman & Starke (1990) gaven voor Westfalen zeer weinig recente vangsten. Waarschijnlijk nog goed vertegenwoordigd in delen van de Eiffel (o.a. Becker 1975). In bijna alle Duitse gebieden op de Rode Lijst (Trautner & Müller-Motzfeld 1995), evenals in Oostenrijk (Franz 1983). In Zwitserland tamelijk verbreid in het westen, rond Genève en in het noorden tot aan de Bodensee (Marggi 1992). Hier en daar montaan in de Jura, verder zeer schaars in Wallis. In Midden-Europa nagenoeg niet in de Alpen. In België op de kalkheuvels langs de rivieren in het midden van het land, maar o.a. langs de Maas veelal oude vangsten (Desender 1986). In Vlaanderen als zeer bedreigd op de Rode Lijst.
Niet opgenomen: een niet gespecificeerde melding van Sint Oedenrode (FT71) uit 1874.
Status: in Nederland en Engeland waarschijnlijk uitgestorven en in het overige omliggend gebied is het aantal vindplaatsen in elk geval sterk teruggelopen (Desender & Turin 1986, 1989).
Bron
Auteur(s)
Turin, H.
Publicatie
- Turin, H. 2000. De Nederlandse loopkevers, verspreiding en oecologie (Coleoptera: Carabidae). Nederlandse Fauna 3: 1-666. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.