Overslaan en naar de inhoud gaan

Kalkgroefkop Parophonus maculicornis

Indeling

Harpalinae [subfamilie]
Parophonus [genus] (1/1)

Voorkomen

StatusOorspronkelijk. Minimaal 10 jaar achtereen voortplanting. (1a)
Habitatland
ReferentieCarabidae. In: Catalogus van de Nederlandse kevers (Coleoptera)
ExpertTurin, H.

Areaal

West-Palearctische soort. Een soort van Midden- en Zuid-Europa, waar hij in grote delen van het Mediterrane gebied voorkomt. Naar het oosten via de Balkan tot de Kaukasus, Klein-Azië en Syrië. Areaalkarakteristiek: 4, Nederland: marginaal.

Verspreiding in Europa

In Nederland beperkt tot Zuid-Limburg en Zeeland waarvan één recente melding bekend is (oever van de Westerschelde, 1993) (BK). Niet op de Britse Eilanden, in Denemarken of Fennoscandië. In Duitsland vooral op kalkbodem in warmtegebieden, maar zeer plaatselijk en zeldzaam, algemener in het oosten (Horion 1941), niet in het noorden (Trautner & Müller-Motzfeld 1995). In Oostenrijk op de Rode Lijst (Franz 1983). In Zwitserland alleen in de warmtegebieden ten noorden van de Alpen, van Genève tot de Bodensee en zeer plaatselijk in Tessin (Marggi 1992). In Frankrijk vrijwel overal, behalve de hogere gebieden. In België recentelijk alleen in het noordwesten, aangrenzend aan Zeeuws-Vlaanderen, hetgeen goed aansluit bij bovengenoemde waarneming langs de Westerschelde; verder in het Maasdal van Maastricht (Sint-Pietersberg) tot bij Luik (Desender 1986). Uit het midden van België zijn meest oude waarnemingen bekend. In Vlaanderen op de Rode Lijst (Desender et al. 1995).

Status: in Nederland is het aantal waarnemingen vrijwel stabiel, maar in België is het aantal vindplaatsen sterk teruggelopen (Desender & Turin 1986, 1989).

Bron

Auteur(s)

Turin, H.

Publicatie

  • Turin, H. 2000. De Nederlandse loopkevers, verspreiding en oecologie (Coleoptera: Carabidae). Nederlandse Fauna 3: 1-666. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.