Overslaan en naar de inhoud gaan

Noordelijke steelhals Miscodera arctica

Indeling

Scaritinae [subfamilie]
Miscodera [genus] (1/1)
arctica [soort]

Voorkomen

StatusOorspronkelijk. Minimaal 10 jaar achtereen voortplanting. (1a)
Habitatland
ReferentieCarabidae. In: Catalogus van de Nederlandse kevers (Coleoptera)
ExpertTurin, H.

Areaal

Circumpolaire en boreo-alpiene soort (Holdhaus & Lindroth 1939, Ball 1960). Noord-Europa, Siberië en Noord-Amerika. Geïsoleerde populaties in Zwitserland, Tirol en Silezië (Ratibor). In 1984 ontdekt in Zuid-Moravië, Bzenec (Hurka 1996). Het boreo-alpiene karakter werd betwijfeld door Horion (1941), die een continue verspreiding tussen de Fennoscandische gebieden en de Alpen veronderstelde. Blijkens latere gegevens, die o.a. door Balkenohl (1988) zijn geverifieerd, is er geen sprake van zo’n verbinding tussen de Zwitserse en Oostenrijkse Alpen en het noordelijke verspreidingsgebied. Areaalkarakteristiek: 1, Nederland: marginaal.

Verspreiding in Nederland

In Nederland vooral op de heide-stuifzandgebieden in het oosten en midden van het land. De soort werd voor het eerst in 1962 bij ons op verschillende plaatsen, vrijwel tegelijkertijd ontdekt (Zie: Turin 1982b). In de jaren zestig volgden vondsten in Drenthe en op de Veluwe. Gedurende langere tijd (1973-1985) niet waargenomen, ondanks verschillende omvangrijke bemonsteringen met vangpotten op de vroegere vindplaatsen. Daarna werden vrij veel waarnemingen verricht in een gebied van Drenthe tot aan de Peel. Gezien het feit dat de soort ook in Denemarken (Bangsholt 1983) en in Westfalen (Balkenohl 1988) pas recent ontdekt is, is het niet onmogelijk dat de soort pas in de tweede helft van deze eeuw zijn gebied in onze richting heeft uitgebreid. Volgens Horion (1941) was hij in de vorige eeuw alleen bekend uit delen van Duitsland die tegenwoordig bij Polen horen, en heeft hij zich in het begin van deze eeuw via de Noord-Duitse laagvlakte in westelijke richting uitgebreid. Niet in België. Gegevens over een eventuele uitbreiding op de Britse Eilanden zijn er niet. In Nederland werden in het begin van de jaren negentig op de Veluwe voldoende exemplaren aangetroffen om merk- en terugvangproeven mee te doen (RV). Op de Britse Eilanden vooral een montane soort van Noord-Engeland, de Schotse Hooglanden en oudere waarnemingen van Noord-Wales (Luff 1998). Recent is de soort gemeld van Slieve Donard in het noorden van Ierland (Alexander 1993). Voor Zwitserland en Oostenrijk, zie onder Verspreiding en Taxonomie.

Status: vrij zeldzaam, maar zich waarschijnlijk nog steeds uitbreidend.

Bron

Auteur(s)

Turin, H.

Publicatie

  • Turin, H. 2000. De Nederlandse loopkevers, verspreiding en oecologie (Coleoptera: Carabidae). Nederlandse Fauna 3: 1-666. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.