De oecologie van deze soort is slecht bekend. Hij komt vooral voor op kalkbodem of, zeldzamer, op kalkrijke zand- of (zee)kleibodem (Burmeister 1939, Hyman 1992, Lindroth 1974, Luff 1998) met een min of meer ruderale vegetatie (Marggi 1992), waar hij wordt aangetroffen onder stenen of in krimpscheuren of, niet zelden, op de schermen van wilde peen (Daucus carota). Volgens Horion (1954) sterk thermofiel. De meeste Nederlandse vangplaatsen zijn met de literatuurgegevens in overeenstemming (Brakman 1952, 1954). In België eveneens meer in 10x10 km-hokken met kalkbodem aangetroffen (Desender 1986). In Midden-Europa heeft de soort een voorkeur voor het heuvelland en wordt vooral gevonden tussen de 280 en 1200 m (Marggi 1992).

Vangpotten. Geen vangsten.

Bron

Auteur(s)

Turin, H.

Publicatie

• Turin, H. 2000. De Nederlandse loopkevers, verspreiding en oecologie (Coleoptera: Carabidae). Nederlandse Fauna 3: 1-666. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij & European Invertebrate Survey-Nederland, Leiden.