Laatste achterlijfssegment van deze kleine, slanke soort even blauwgroen als de rugzijde van kop en borststuk, met uitzondering van een goudkleurige vlek. Lengte mannetje en vrouwtje 5-9 mm.
Zeer verwant is het taxon insperata Chevrier, 1870 waarvan het vrouwtje niet met zekerheid te onderscheiden is van rutilans (Linsenmaier 1997a, 1999) en dat door Kunz (1994) als nomen dubium wordt gezien. Ook C. splendidula Rossi, 1790 is volgens Kunz (1994) makkelijk te verwarren met rutilans. Het Nederlandse exemplaar van C. rutilans moet nog vergeleken worden met deze verwante taxa waarvan de taxonomische status nog niet geheel duidelijk is.
Bron
Auteur(s)
Lefeber, V., Rond, J. de, Peeters, Th.M.J.
Publicatie
- Peeters, T.M.J., C. van Achterberg, W.R.B. Heitmans, W.F. Klein, V. Lefeber, A.J. van Loon, A.A. Mabelis, H. Nieuwenhuijsen, M. Reemer, J. de Rond, J. Smit, H.H.W. Velthuis 2004. De wespen en mieren van Nederland (Hymenoptera: Aculeata). Nederlandse Fauna 6: 1-507. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, European Invertebrate Survey - Nederland.