Voorkomen

Status	Oorspronkelijk. Minimaal 10 jaar achtereen voortplanting. (1a)
Habitat	land
Referentie	Veldgids dagvlinders [2e druk]
Expert	Swaay, C. van (De Vlinderstichting)

Trend

Trend gehele periode: Matige afname
Trend laatste 10 jaar: Matige afname

Bron: Vlinderstichting, CBS (via Netwerk Ecologische Monitoring)

 

 

 

Mobiliteit, verspreiding en trend

Het landkaartje is een zeer mobiele vlinder, wat onder ander blijkt uit de snelle kolonisatie van Flevoland en de Waddeneilanden.

Het landkaartje komt voor van Frankrijk tot Japan en van Denemarken, Zweden en Finland tot Zuid-Frankrijk, Noord-Spanje en Zwitserland. In Nederland was het tot 1930 een zeldzame vlinder. Mogelijk heeft hij ook daarvoor perioden gekend dat hij algemener voorkwam. Zo schrijft Verhuell in Herklots (1853) dat deze soort 'vroeger niet zeldzaam was bij Doesburg en Didam maar later nooit weer'. In elk geval werd het verspreidingsgebied na 1930 snel groter en in de veertiger jaren kwam hij op veel plaatsen in de oostelijke en zuidelijke provincies voor. Pas in 1940 werd de soort een standvlinder (de een na laatste toegevoegde standvlinder aan de Nederlandse lijst, de laatste is het boswitje in 2002). Daarna verschoof de areaalgrens in tien jaar tijd zo'n 150 kilometer naar het noorden. Het is onbekend waardoor deze vlinder zich zo explosief kon uitbreiden. In de jaren tachtig werd het verspreidingsgebied nog groter. De vlinder is vanaf 1983 op Texel en Terschelling waargenomen en sinds 2000 op alle Waddeneilanden. Nog steeds worden de grootste aantallen gevonden op de zandgronden, maar hij leeft ook in de Randstad en de polders in het westen en noorden van het land. Het verspreidingsgebied verandert op dit moment nauwelijks meer. Alleen in Noord-Holland, Flevoland en Zeeland neemt de stand nog iets toe. Het landkaartje is nu een algemene standvlinder.

Uit het Landelijk Meetnet Vlinders blijkt dat de soort stabiel is. (Van Swaay & Groenendijk 2005).