Deze groen-bruin gekleurde sabelsprinkhaan ontbreekt vrijwel nergens op de vochtige heide en in velden met pijpestrootje. De droge heide is een minder geliefd biotoop. Door de korte vleugels kunnen de dieren niet vliegen, maar heel zelden komen langvleugelige dieren voor. De roep bestaat uit een serie zachte geluiden, die lang aangehouden kan worden.
Bron
Auteur(s)
Wingerden, W.K.R.E. van, Willemse, L.P.M., Odé, B., Nieukerken, E.J. van, Kleukers, R.M.J.C.
Publicatie
- Kleukers, R.M.J.C., E.J. van Nieukerken, B. Odé, L.P.M. Willemse & W.K.R.E. van Wingerden 1997. De sprinkhanen en krekels van Nederland (Orthoptera). Nederlandse Fauna 1: 1-415. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij, uropean Invertebrate Survey - Nederland.