Ondanks de luide zang is G. gryllotalpa toch vrij moeilijk te inventariseren. De periode van het jaar (april-mei) en de tijd van de dag (’s avonds) zijn ongunstig omdat het buiten de reguliere sprinkhaaninventarisaties valt. Bovendien is onduidelijk hoe frequent de dieren zingen. De soort is het best zonder bat-detector te inventariseren. Veenmollen zijn schuw en laten zich niet gemakkelijk zien. Door planken op te tillen en potten in te graven bij gangetjes kunnen de dieren wel gevonden worden. De belangrijkste methode om informatie te verkrijgen over het voorkomen van de veenmol is het plaatsen van oproepen in agrarische bladen en huis-aan-huisbladen. Bij het hanteren van de dieren kan het voorkomen dat een bruine vloeistof uit het achterlijf wordt afgescheiden. Ook kunnen ze bijten.
Bron
Auteur(s)
Wingerden, W.K.R.E. van, Odé, B., Willemse, L.P.M., Nieukerken, E.J. van, Kleukers, R.M.J.C.
Publicatie
- Kleukers, R.M.J.C., E.J. van Nieukerken, B. Odé, L.P.M. Willemse & W.K.R.E. van Wingerden 1997. De sprinkhanen en krekels van Nederland (Orthoptera). Nederlandse Fauna 1: 1-415. Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis, KNNV Uitgeverij, uropean Invertebrate Survey - Nederland.