Lijkt op een kleine versie van de huiskrekel. De bovenkant van de kop is donker met 4-6 lichte lengtestrepen. De voorvleugels zijn afgerond en reiken vrijwel tot aan de achterlijfspunt. Na de laatste vervelling hebben de dieren lange achtervleugels, maar die worden na enkele dagen afgeworpen (Coray 2002). De poten van de spoorkrekel hebben een uitgebreide donkere tekening.

De soort is gemakkelijk aan het geluid te herkennen. De zang bestaat uit een snelle herhaling van fluitende trillers, zeer kenmerkend door de afwisseling van korte zachte en luidere, trillende delen (fig. 602). Het geluid kan minutenlang worden aangehouden en wordt vooral 's avonds en 's nachts voortgebracht (Bouwman 2010, Fontana et al. 2002, Roesti & Keist 2009) (Bakker et al. 2015).

Lijkt het meest op de huiskrekel, maar daarvan makkelijk te onderscheiden door het geluid. De huiskrekel is bovendien met 13-20 mm aanzienlijk groter. Voor verdere kenmerken zie de bespreking van de huiskrekel.