De Pallas’ eekhoorn eet in onze streken in principe hetzelfde voedsel als in China, maar heeft zich daarbij aangepast aan de inheemse bladeren, vruchten, zaden, noten en insecten. Het voedselpatroon is vergelijkbaar met de inheemse rode eekhoorn.

In de paringsperiode verzamelen meerdere mannetjes zich om het vrouwtje. Met paringsgeluiden betwisten de mannetjes elkaar het recht om te paren. De winnaar bewaakt vervolgens gedurende korte tijd het vrouwtje. Wanneer het aantal rivaliserende mannetjes echter te groot wordt, verlaat hij het vrouwtje dat vervolgens vaak paart met een ander mannetje. Het vrouwtje bouwt een nest in een geschikte en relatief beschermde plek en baart daar de jongen. De jongen worden door het vrouwtje grootgebracht. Er zijn jaarlijks 1-3 worpen. In het Nederlandse klimaat worden niet meer dan twee worpen verwacht, net als bij de inheemse rode eekhoorn. De gemiddelde worpgrootte bedraagt 1,4 en de maximale worpgrootte bedraagt twee jongen, terwijl rode eekhoorns tot zes jongen kunnen hebben.

De Pallas’ eekhoorn heeft kleine leefgebieden van 1-3 ha. De inheemse rode eekhoorn heeft veel meer ruimte nodig en heeft in naaldbossen (veel voedsel) leefgebieden van 2-5 ha en in loofbossen (sterk schommelend en ongelijkmatig verspreid voedselaanbod) tot meer dan 10 ha. Beide soorten bouwen nesten in boomkronen en boomholten.

Verplaatsing Voor de Pallas’ eekhoorn is in Nederland sinds juli 2012 sprake van een bezits- en handelsverbod, maar handhaving is niet makkelijk. Mogelijk zijn er nog kleine aantallen bij particulieren, maar kans is erg klein dat die nog in het wild een nieuwe populatie opbouwen. In principe dienen nu nog gehouden dieren te zijn gesteriliseerd.

Bron

Auteur(s)

Hollander, H.