Landplatwormen vallen zelden zelf ten prooi aan andere dieren (proeven zijn gedaan met vogels, salamanders en slangen), omdat het slijm dat ze uitscheiden vies smaakt, of zelfs toxisch is. Alleen van de slak Rectartemon depressus, die van nature in Zuid-Amerika voorkomt, is bekend dat deze onder laboratoriumomstandigheden diverse soorten landplatwormen eet (Lemos et al. 2012). Besmettingen met protozoën, waaronder flagellaten, ciliaten, sporozoën en nematoden, komen voor (Winsor 2011, Choate & Dunn 2015, Justine et al. 2014).

Bron

Auteur(s)

Waart, S. de